Solhan Anadolu İmam hatip Lisesi, Çarşamba günü akşam namazını müteakiben Merkez Yeni camiinde Mevlid-i Nebi programı icra etti.

Programda okul öğrencileri Kur’an-ı Kerim tilaveti, ilahiler ve Mevlid-i Şerif okundu. Akabinde Peygamber ve Gençlik konusuna değinen ilçe vaizi Osman Numanoğlu,” Değerli Müslümanlar, Peygamber Efendimizin doğumunun 1446. yıl dönümü münasebetiyle bu gece düzenlenen Mevlid-i Nebi programımız bu sene Solhan Anadolu erkek imam-hatip lisesi tarafından tertip edilmiştir. Emeği geçen tüm okul idarecilerimize, öğretmenlerimize ve öğrencilerimize bu güzel çalışmalarından dolayı teşekkür ediyorum.

Hz. Muhammed (s.a.v.) in ümmeti olarak O’nun doğumunu kutlamak elbette takdir edilecek bir davranıştır. Ama sadece peygamberi anmak yeter mi?  Peygamberimizi anarak, O’na salâvatlar getirerek, mevlitler düzenleyerek O’na karşı olan görevlerimizi yerine getirmiş olur muyuz acaba?

Sevgili Gençler! Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de Peygamber efendimiz ile ilgili olarak ahzab süresinin 6. ayetinde şöyle buyuruyor.“Peygamber, Mü'minlere kendi canlarından daha önce gelir.” Yani Mü’minler peygamberi kendi canlarından çok severler.

Acaba peygamber efendimizin sahabeleri bu ayet-i kerimeyi nasıl anlamışlar? Acaba gerçekten peygamberimizi, efendimizi kendi canlarından çok sevmişler mi? Şimdi iki tane örnekle o zaman yaşayan insanların Hz. Muhammed sallallahu aleyhi ve selem Efendimize karşı tutumlarına bakalım. Bakalım ki daha neler yapabiliriz. Daha neler yapmalıyız? Diyerek daha güzel işler yapma fırsatları kollayalım.

Sevgili gençler Rec’i vakasını Siyer-i Nebi derslerinizden okumuşsunuzdur. Hani bir grup insan Peygamber Efendimizden kendilerine Kur’a-ı Kerim’i ve İslam dinini öğretmeleri için bazı sahabileri kendileri ile beraber memleketlerine göndermelerini isterler. Peygamberimiz de onlara dinimizi öğretmeleri için Asım b. Sabit başkanlığında on kişilik sahabe grubunu kendileri ile beraber gönderir.

Meğer bu insanların amacı başka imiş. Niyetleri Müslüman olmak değil, Müslümanlara tuzak kurup sahabeleri şehit etmek ve Bedir’de Uhut’ta öldürülen müşrik akrabalarının intikamını almakmış. Medine’den ayrılıp reci denen yere vardıklarında; hain planlarını devreye sokup Hz. Zeyd b. Desinne ve Hz. Hubeyb dışındaki sahabeleri şehit etmişler. Bu iki sahabeyi de Mekke’ye götürüp müşriklere teslim etmişlerdi. O zaman müşrikleri başındaki Ebu Sufyan: “Ey Zeyd Allah’ını seversen doğru söyle. Şimdi senin yerinde Hz. Muhammed’in olmasını ve O’nun boynunu vurmamızı ve senin de çoluk, çocuğunun arasında yaşamanı istemez miydin?” diye sorar. Müşriklerin şaşkın bakışları arasında Zeyd b. Desinne: “ Hayır vallahi! Değil Hz. Muhammed’in benim yerimde olmasını, onun ayağına bir dikenin bile batmasına razı değilim” der.

Muhterem Müslümanlar! Öldürüleceğini bildikleri halde, idam edileceklerini bildikleri halde sahabe-i Kiram efendimizi bu şekilde kendi canlarına bile tercih etmişlerdi. Çünkü onlar biliyorlardı ki: “Peygamber Mü’minler için canlarından da ailelerinden de evladır.”

Ne yazık ki canlarını Peygamber Efendimize seve, seve feda eden bu mübarek insanların aksine Peygamberimize ve O’nun getirdiği güzel dinimize dil uzatan, peygamberimize ve Müslümanlara eziyet eden bedbahtlar da yok değildi. Bunlardan ikisi, peygamberimizin amcası Ebu Leheb ve karısı idi. Bunlar da peygamberimizin gece geçeceği yollara dikenli ağaç dalları taşıyıp peygamberimizin mübarek ayaklarına dikenlerin batması ve mübarek canının yanması için uğraşıyorlardı.

Evet. Bir tarafta canı pahasına peygamberinin ayağına diken batmasına razı olmayan mübarek insanlar bir tarafta da O’na eziyet etmek için ellerinden geleni yapanlar. Bu iki yolun yolcuları hala yollarına devam ediyorlar. Rabbim bizi de peygamberini kendi canlarından daha kıymetli bilenlerden eylesin. Evlatlarımızı, gençlerimizi Hz. Muhammed Mustafa’ya layık olarak yetiştirmeyi bizlere nasip eylesin.

Sevgili Gençler! Elbette bizler peygamberimizi mevlitlerle salâvatlarla anacağız. Anacağız anmasına ama acaba görevimiz peygamberimizi anmaktan ibaret midir?  Yani biz evlatlarımızı Allah ve resulünün istediği şekilde yetiştiremezsek, Muhammed-ul Emin olan Sevgili Peygamberimizin ümmetinin evlatları olarak emin ve dürüst insanlar olamazsak, İslam’ın yeryüzüne hâkim olması için gayret gösteremezsek, ailemize, milletimize ve memleketimize faydalı işler yapan fertler olmaya çalışmaz isek, Kur’an-ı Kerime ve peygamberimizin sünnetine uyma konusunda ihmalkâr davranırsak sadece mevlit programları düzenleyerek görevimizi yapmış olur muyuz? Demek ki görevimiz; Peygamberimizi anmakla beraber, o’nu anlamaya ve onun sünnetine ittiba etmeye çalışmak olmalıdır.

Yine asıl vazifemiz sevgili peygamberimize layık birer insan olmak ve peygamberimizin tebliğ ettiği güzel dinimizin gayretli birer temsilcisi olmaya çalışmak olmalıdır.

Yüce Rabbimizin Mevlid-i Nebi gecemizi mübarek eylemesini, bizi peygamberini çocuklarından, anne – babasında ve tüm insanlardan daha çok seven kullarından eylemesini ve bizi bir an olsun peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) in sünnetinden, yolundan ayırmamasını, bizi ve tüm Ümmet-i Muhammedi O’nun şefaatine nail eylemesini niyaz ediyorum.”dedi.